نگهداری مواد غذایی: خشک کردن میوه ها

تهیه میوه خشک می تواند یک فعالیت خانوادگی سرگرم کننده با یک محصول نهایی خوشمزه باشد. میوه خشک یک میان وعده قابل حمل است و می توان از آن در دستور پخت غذا نیز استفاده کرد. خشک کردن مناسب و موفق باعث تولید مواد غذایی ایمن با طعم، بافت و رنگ خوب می شود. هر زمان که غذاها را نگهداری می کنید، میوه ها و سبزیجات با کیفیت را انتخاب کنید. مانند سایر روش های نگهداری مواد غذایی، خشک کردن کیفیت غذا را بهبود نمی بخشد.

میوه‌های زیر از نظر کیفیت پس از خشک شدن توسط دانشگاه جورجیا به عنوان «عالی» یا «خوب» رتبه‌بندی شدند: سیب، زردآلو، موز، گیلاس، پوست مرکبات، نارگیل، توت، خرما، انجیر، انگور، شلیل، پاپایا، هلو. ، گلابی، آناناس، آلو و ریواس. سایر میوه ها نیز برای خشک کردن مناسب هستند.

آماده سازی میوه ها برای کم آبی

میوه های با کیفیت بالا و کاملا رسیده را انتخاب کنید و هر میوه ای که پوسیدگی، کبودی یا کپک دارد را دور بریزید. میوه ها را کاملا بشویید و تمیز کنید تا کثیفی ها پاک شوند. غذاها را به برش های یک اینچی تا ½ اینچی برش دهید. هرچه مقدار آب بیشتر باشد، اندازه برش باید بزرگتر باشد. برش های کوچک غذاهای با رطوبت بالا زمانی که تمام رطوبت تبخیر شود ناپدید می شوند.

پیش تصفیه میوه ها

پیش تیمار میوه های رنگ روشن قبل از خشک شدن برای کیفیت و ایمنی محصول نهایی مهم است. خیساندن میوه های برش داده شده در محلول اسیدی رنگ و بافت میوه های خشک را حفظ می کند و باعث افزایش تخریب باکتری های بالقوه مضر در هنگام خشک شدن می شود. این روش‌های درمانی از طریق توسعه دانشگاه ایالتی کلرادو انجام شده است.

محلول های اسیدی

1. پیش درمان با اسید اسکوربیک: کریستال های خالص اسید اسکوربیک (ویتامین C) را می توان در سوپرمارکت ها و داروخانه ها یافت. 2½ قاشق غذاخوری کریستال های اسید اسکوربیک خالص را در 1 لیتر آب سرد مخلوط کنید. این مقدار محلول حدود 10 لیتر میوه بریده شده را درمان می کند. برای دسته های کوچکتر، نسبت ها را بر این اساس تنظیم کنید. میوه را به مدت 10 دقیقه خیس کنید، سپس با قاشق سوراخ دار آن را بردارید و خوب آب آن را بگیرید و آب آن را بگیرید.

2. پیش تصفیه اسید سیتریک: اسید سیتریک در بخش کنسرو کردن بسیاری از سوپرمارکت ها موجود است. 1 قاشق چایخوری اسید سیتریک را با 1 لیتر آب سرد مخلوط کنید. میوه را اضافه کنید و اجازه دهید 10 دقیقه خیس بخورد سپس با قاشق سوراخ شده آن را بردارید و خوب آبکش کنید و آب آن را بگیرید.

3. پیش تصفیه آب لیمو: قسمت های مساوی آب لیمو و آب سرد را با هم مخلوط کنید. میوه را اضافه کنید و اجازه دهید 10 دقیقه خیس بخورد سپس با قاشق سوراخ شده آن را بردارید و خوب آبکش کنید و آب آن را بگیرید.

پوست های ترک خورده

برخی از میوه ها پوست سختی دارند. برای کم آبی موفقیت آمیز، پوست باید قبل از خشک شدن به عنوان میوه کامل "ترک" شود. برای شکستن پوست انگور، آلو، گیلاس، توت و سایر میوه‌هایی که پوست سفت دارند، میوه‌ها را به مدت 30 تا 60 ثانیه در آب جوش تند غوطه‌ور کنید و سپس در آب بسیار سرد فرو کنید. قبل از قرار دادن آنها در سینی های خشک کن، آنها را روی حوله های جاذب آبکش کنید.

خشک کردن میوه

خشک کردن روش دقیقی برای نگهداری مواد غذایی نیست و میزان زمان خشک شدن بسته به تجهیزات، رطوبت میوه و رطوبت هوا متفاوت است. یک ورق کوکی یا سینی صاف مشابه را با اسپری سبزیجات اسپری کنید یا روی سینی را با پوشش پلاستیکی یا کاغذ روغنی بپوشانید و با اسپری سبزیجات اسپری کنید. گزینه دیگر این است که از ورق های پلاستیکی طراحی شده ویژه برای آبگیرهای برقی استفاده کنید و دستورالعمل های سازنده را دنبال کنید.

خشک کردن در فر: فر خود را تست کنید تا مطمئن شوید که دمای آن به اندازه کافی پایین است. در غیر این صورت، "سخت شدن مورد" ممکن است رخ دهد. این تشکیل یک "پوسته" روی غذا است که از خشک شدن مناسب داخلی جلوگیری می کند.

برای تست فر، آن را روی کمترین میزان تنظیم کنید. یک دماسنج مخصوص فر روی قفسه ای که غذا در آن قرار می گیرد قرار دهید. در فر را ۲ تا ۶ اینچ باز بگذارید. یک فن را نزدیک در باز بگذارید تا هوا به گردش درآید. دما را بررسی کنید. اگر فر شما می تواند دمای کافی پایین (140 تا 145 فارنهایت) را حفظ کند، ممکن است برای آبگیری غذا استفاده شود. قفسه ها باید 2 اینچ از هم فاصله داشته باشند و حداقل 3 اینچ از بالا یا پایین تا قفسه فاصله داشته باشند. برای زمان های تقریبی خشک شدن به جدول 1 مراجعه کنید.

توجه: در صورت حضور کودکان خردسال و حیوانات خانگی، خشک کردن در فر روشی مطمئن نیست.

خشک کردن آبگیر مواد غذایی: دستورالعمل های سازنده را دنبال کنید.

همه چیز درباره میوه های خشک

میوه خشک هزاران سال است که در دریای مدیترانه و خاورمیانه در دسترس بوده است. خرما یکی از اولین میوه های خشکی است که مصرف می شد. میوه خشک شده با بیرون آوردن آب میوه از طریق خشک کردن در آفتاب یا با استفاده از دستگاه مخصوصی به نام آبگیر درست می شود. از آنجایی که آب در حین خشک شدن حذف می شود، این بدان معناست که قندهای طبیعی میوه غلیظ می شوند.

می توانید با خوردن میوه های خشک مقداری شیرینی به روز خود اضافه کنید. میوه های خشک محبوب عبارتند از کشمش، خرما، آلو خشک (آلو خشک)، انجیر، زردآلو و هلو. میوه هایی مانند انبه خشک، آناناس و انواع توت ها نیز در دسترس هستند، اما این میوه ها معمولا با شکر اضافه شده خشک می شوند.

مشخصات غذایی میوه خشک

میوه های خشک می توانند منبع آنتی اکسیدان در رژیم غذایی باشند. زردآلو خشک و هلو نیز منابع خوبی از کاروتنوئیدها هستند که بدن شما آنها را به ویتامین A تبدیل می کند.

آلو، کشمش و زردآلو نیز حاوی آهن هستند.

بسیاری از میوه های خشک نیز منبع فیبر هستند. به مقدار فیبر در ¼ فنجان از این میوه های خشک نگاه کنید

به یاد داشته باشید، میوه های خشک بیشتر از میوه های کامل در قند غلیظ هستند. اگر دیابت دارید، بهتر است با یک متخصص تغذیه در ارتباط باشید تا بدانید چگونه میوه‌های خشک را به عنوان بخشی از برنامه غذایی دیابت خود بگنجانید.

میوه خشک و سلامت دندان

در حالی که میوه های خشک را می توان به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل مصرف کرد، مراقب باشید زیرا می تواند به دندان ها بچسبد و باعث پوسیدگی دندان شود. بهتر است از میوه های خشک به عنوان بخشی از غذا استفاده کنید تا از چسبیدن آن به دندان جلوگیری کنید یا می توانید بعد از خوردن آن حتما دندان های خود را مسواک بزنید.

میوه خشک را در بهترین حالت بخرید

فروشگاه مواد غذایی فله محلی خود را بررسی کنید - میوه خشک ممکن است ارزان تر باشد و باعث صرفه جویی در بسته بندی شود.

میوه های خشک بدون شکر اضافه بخرید. لیست مواد را بررسی کنید تا ببینید آیا شکر اضافه شده است یا خیر.

نکاتی در مورد نگهداری میوه های خشک

میوه های خشک را در یک ظرف در بسته نگهداری کنید تا تازه بمانند.

میوه های خشک را می توان در بسته بندی محکم در دمای اتاق برای چندین ماه نگهداری کرد. در جای خشک و خنک مانند کمد نگهداری شود.

برای نگهداری طولانی مدت (تا یک سال)، آنها باید در یک کیسه پلاستیکی محکم بسته شده در یخچال نگهداری شوند.

5 کاری که باید با میوه های خشک انجام دهید

کشمش

سیب را با کشمش و گردو بپزید.

مخلوط تریل خانگی را با کشمش، غلات پر فیبر و بادام بدون نمک مانند این ترکیب تریل Kids Pix درست کنید.

کشمش را روی سالاد بپاشید.

به عنوان رویه به بلغور جو دوسر اضافه کنید.

زردآلو خشک

غلات پر فیبر را با زردآلو و بادام خشک کنید.

یک لایه پارفی ماست را با زردآلو خشک خرد شده بپوشانید.

زردآلو خشک را به خورش ها اضافه کنید.

با زردآلو خشک و بادام سوخاری کینوا پلو درست کنید.

آلو خشک

آلوهای خرد شده را در یک ظرف سرخ شده بریزید.

آلو را به مرغ کاری اضافه کنید.

آلوی پوره شده را می توان جایگزین نیمی از چربی مصرفی در پخت نیز کرد.

انجیرهای خشک شده

بعد از شام، از یک وعده میوه تازه و انجیر خشک لذت ببرید.

انجیر خشک را به یک ظرف سرخ شده اضافه کنید.

انجیر خشک خرد شده را روی ورقه های گلابی قرار دهید. روی آن را با پنیر آبی خرد شده بریزید.

تاریخ

برای تهیه نان و کلوچه سریع به خمیرها و خمیرها اضافه کنید.

برای تهیه میله های گرانولا پر از فیبر استفاده کنید.

خرما را از طول برش دهید و میوه خشک عمده با کره بادام زمینی، بادام یا سویا پر کنید.

برنج را با عدس سبز، خرما و کشمش بپزید.

برای طعم بیشتر، به دستور غذای تگین مورد علاقه خود اضافه کنید.

دستور العمل هایی برای امتحان کردن

کوکی های کشمشی بلغور جو دوسر نرم

میله های پروتئینی

پنکیک خرما و بلغور جو دوسر

میکس تریل پیکس کودکان

برنج جشن

گرانولا و نیش میوه

چگونه یک متخصص تغذیه می تواند کمک کند؟

متخصصان تغذیه می توانند در بسیاری از مراحل زندگی از بارداری تا خوب غذا خوردن در سنین بالا از شما حمایت کنند. جلسات مشاوره با متخصص تغذیه همچنین می تواند به شما در پیشگیری و درمان بیماری هایی مانند دیابت و بیماری قلبی کمک کند. متخصص تغذیه شما با شما همکاری خواهد کرد تا به شما توصیه های شخصی ارائه دهد که مطابق با سبک زندگی و اهداف شما باشد. همین امروز با یک متخصص تغذیه ارتباط برقرار کنید!

خط پایین

میوه‌های خشک را می‌توان به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل مصرف کرد، اما به یاد داشته باشید که بخش‌هایی از آن را کنترل کنید، زیرا غلظت آنها در قند بیشتر از میوه‌های کامل است.

مکانیسم های احتمالی در مصرف میوه خشک

نتایج حاصل از چندین کارآزمایی بالینی طولانی‌مدت که با جمعیت‌های مختلف انجام شد - برخی چاق بودند، برخی مبتلا به دیابت نوع 2 بودند - و با انواع مختلف آجیل (بادام، گردو، پسته، بادام و آجیل مخلوط) تغذیه شدند. برخی هیچ تاثیری از مصرف آجیل بر متابولیسم تولید میوه خشک گلوکز و انسولین پیدا نکردند [73-77]. دیگران کاهش قابل توجهی در گلوکز، انسولین و HBA1c [78، 79] پیدا کردند، زمانی که دو اونس آجیل جایگزین غذاهای کربوهیدراتی در رژیم غذایی شد، که مزایای سلامتی را نشان می دهد [80]. یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز 47 RCT با افراد مبتلا به دیس لیپیدمی، سندرم متابولیک یا دیابت نوع 2، کاهش قابل توجهی در تری گلیسیرید و گلوکز خون ناشتا در بین افرادی که رژیم غذایی مکمل با آجیل درختی (50 گرم در روز) دریافت کردند، نشان داد. ، در مقایسه با مداخلات رژیم غذایی کنترل [81]. مانند اکثر مطالعات، مصرف آجیل هیچ تاثیری بر دور کمر یا کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا نداشت. BP تحت تأثیر قرار نگرفت. یک مرور سیستماتیک جدیدتر و متاآنالیز 21 کارآزمایی بالینی تصادفی شده کنترل شده برای تخمین اثر آجیل بر فشار خون نشان داد که مصرف کل آجیل باعث کاهش فشار خون سیستولیک در شرکت کنندگان بدون دیابت نوع 2 می شود. به نظر می رسد پسته قوی ترین اثر را در کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک دارد [10].

اثرات مفید پسته بر عوامل خطر متابولیک قلبی اخیراً به کانون تلاش‌های تحقیقاتی تبدیل شده است. پسته از نظر بتاکاروتن، لوتئین و γ-توکوفرول بیشتر از سایر آجیل های درختی است، که آنها را به منابع خوبی دستگاه میوه خشک از آنتی اکسیدان ها تبدیل می کند و فیتواسترول بیشتری دارد، که ثابت شده است که سطح کلسترول تام پلاسما و LDL-C را کاهش می دهد. یک کارآزمایی بالینی تغذیه بر روی 54 فرد میانسال، دارای اضافه وزن یا چاق (میانگین برای دو گروه، BMI 28.76-28.90) با پیش دیابت انجام شد، که روزانه 57 گرم پسته یا رژیم غذایی کنترل به مدت 4 ماه، هر کدام با یک دوره شستشوی 2 هفته ای بین [5]. کاهش قابل توجهی در گلوکز، انسولین پلاسما، HOMA-IR، HbA1c، فیبرینوژن و فاکتور 4 پلاکتی و افزایش قابل توجهی در پپتید-1 شبه گلوکاگون در نتیجه رژیم پسته مشاهده شد (جدول 5). دور کمر، BMI و وزن تغییر نکرد. در حالی که هیچ تغییری در نشانگرهای کلاسیک بیماری‌های قلبی عروقی، مانند کلسترول تام، LDL-C و HDL-C مشاهده نشد، LDL-C اکسید شده در رژیم غذایی با پسته به طور قابل توجهی کمتر بود.

شواهد محدودی در مورد تأثیر آجیل بر تعدیل اندازه و ترکیب لیپوپروتئین وجود دارد. یک مطالعه تصادفی، متقاطع و کنترل‌شده (یک ترتیب متوازن ۴ هفته‌ای و به دنبال آن یک استراحت ۲ هفته‌ای) برای ارزیابی اثرات کاهش کلسترول رژیم‌های غذایی حاوی ۱ یا ۲ وعده پسته به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی انجام شد. رژیم غذایی ایزوانرژیک (به ترتیب 10 و 20 درصد انرژی) [82]. مصرف 2 وعده پسته در روز به طور قابل توجهی LDL کوچک و متراکم را کاهش داد و نسبت TAG:HDL را کاهش داد. علاوه بر این، هر دو جیره پسته سطح ذرات α-1 و α-2 HDL را افزایش دادند. اخیراً، یک مطالعه تغذیه تصادفی متقاطع، کنترل‌شده برای بررسی تأثیر مصرف پسته (57 گرم در روز) بر زیرگروه‌های لیپوپروتئین در افراد پیش دیابتی انجام شد. یک تغییر در اندازه لیپوپروتئین و مشخصات ذرات به یک الگوی آتروژنیک کمتر وجود داشت. این نشان می دهد که پسته ممکن است نقش مفیدی در CVD ایفا کند، به غیر از تأثیر بر عوامل کلاسیک لیپیدی خطر قلبی عروقی [83].

در مجموع، این نتایج نشان می‌دهد که مصرف منظم پسته، به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی با چربی متوسط، می‌تواند اثرات مهمی در کاهش گلوکز و انسولین داشته باشد، پروفایل متابولیک سالم‌تری را ارتقا دهد و پیامدهای متابولیکی خاص پیش دیابت را معکوس کند.

چاقی یک عامل خطر مهم برای CVD و دیابت نوع 2 است. این تصور در بین مصرف کنندگان وجود دارد که گنجاندن این سایت آجیل در رژیم غذایی به طور منظم منجر به افزایش وزن می شود. با این حال، پایگاه شواهد این دیدگاه را پشتیبانی نمی کند. نتایج یک متاآنالیز 33 کارآزمایی بالینی تصادفی شده هیچ ارتباطی بین مصرف آجیل و وزن بدن (0.47 کیلوگرم)، BMI (0.40) یا دور وزن پیدا نکرد [58]. در واقع، کاهش غیر قابل توجهی در هر سه مورد وجود داشت - وزن بدن (0.47 کیلوگرم)، BMI (0.40) و دور وزن (1.25 سانتی متر).

سلامتی با میوه خشک

دستورالعمل های رژیم غذایی مبتنی بر مواد غذایی در سطح جهان افزایش مصرف میوه و سبزیجات را تشویق می کند و بسیاری از کشورها خوردن حداقل پنج وعده میوه و سبزیجات در روز را توصیه می کنند. به عنوان مثال، در بریتانیا، میوه‌های خشک بر اساس اندازه سهم تقریباً 30 گرم، در مقایسه با اندازه تقریباً 80 گرم برای میوه یا سبزیجات تازه، در این هدف قرار می‌گیرند. با این حال، سهم میوه های خشک سنتی در مصرف کلی میوه و سبزیجات در مقایسه با میوه های تازه بسیار کم است. داده های بررسی سلامت 2016 برای انگلستان (HSE 2017) نشان می دهد که مصرف گزارش شده میوه خشک در بین افراد 11 تا 24 ساله کمترین و در بین افراد بالای 65 سال با میوه خشک حدود 0.1 سهم در روز در مقایسه با حدود دو وعده میوه تازه (شامل آب میوه) در روز. مصرف انفرادی میوه خشک به تنهایی به عنوان میان وعده نیز به طور متوسط ​​بسیار کم است و تنها حدود 11 درصد از جمعیت بریتانیا در هر روز میوه خشک مصرف می کنند. به طور متوسط ​​در کل جمعیت، این معادل حدود یک قاشق چای خوری (3 تا 6 گرم) در روز است. این داده ها توسط سوابق مصرف 4 روزه از آخرین نظرسنجی ملی رژیم غذایی و تغذیه بریتانیا (سال 7/8) (PHE 2018) پشتیبانی می شود که نشان می دهد میانگین مصرف میوه خشک در بین افراد 4 تا 18 ساله 2 گرم است. / روز و در افراد بالای 65 سال 6 گرم در روز است. روند کلی در مصرف میوه های خشک، از جمله از ظروف کامپوزیت خانگی، مصرف ثابتی در حدود 3 گرم در هر نفر در روز را نشان می دهد که میانگین آن در تمام گروه های سنی (گیبسون، ارتباطات شخصی) است. افراد بالای 65 سال تقریباً دو برابر متوسط ​​و کودکان نصف مقدار متوسط ​​مصرف می کنند. از آنجایی که این مصرف‌ها شامل میوه در غذاهای تولیدی نمی‌شود، احتمال مصرف کل آن 5 تا 6 گرم در روز است که هنوز هم بسیار کمتر از 1 وعده در روز است.

میوه خشک و سلامت دستگاه گوارش

سلامت روده از اهمیت عمومی مهمی برخوردار است و وزن کم مدفوع، تاخیر در زمان انتقال روده و تغییرات در میکروبیوم روده همراه با متابولیت های مرتبط با آنها، به عنوان مثال، اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (SCFAs)، عوامل خطر اصلی برای اختلالات گوارشی هستند. که از طریق رژیم غذایی قابل دستکاری است. افزایش وزن مدفوع یکی از مکانیسم‌های اصلی رابطه علت و معلولی بین مصرف زیاد فیبر غذایی و کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ است (Cummings et al. 1992). این رابطه برای همه فیبرها بسته به تخمیرپذیری آنها خطی نیست، اما داده های حاصل از مطالعات کوهورت نشان می دهد که 7 گرم فیبر اضافی در هر فرد در روز با کاهش 8 درصدی مورد انتظار در خطر سرطان کولورکتال همراه است (RR 0.92، p = 0.002). (SACN 2015).

میوه‌های خشک دارای طیف وسیعی از فیبرهای غذایی و سایر ترکیبات فعال زیستی با اثرات پری‌بیوتیکی (مانند پلی‌فنول‌ها) هستند، در حالی که برخی از میوه‌های خشک (مانند آلو و زردآلو) حاوی سطوح بالایی از سوربیتول هستند که خاصیت ملین دارد و همچنین وزن مدفوع را افزایش می‌دهد. به طور اجتناب ناپذیر مطالعات تأثیر میوه خشک بر وزن مدفوع و زمان انتقال را بررسی کرده اند. یک کارآزمایی متقاطع کوچک و غیرتصادفی بر روی 16 نفر نتوانست تأثیر قابل توجهی از سه دوز کشمش (85، 126 و 168 گرم در روز) بر وزن مدفوع یا کاهش زمان انتقال پیدا کند، اگرچه این مطالعه دارای محدودیت های قابل توجهی از جمله بود. طراحی غیر تصادفی و بدون دوره های شستشو بین دوزها (اسپیلر و همکاران 2003).

یک کارآزمایی متقاطع تصادفی جدیدتر و به خوبی طراحی شده روی 21 انسان داوطلب سالم نشان داد که 50 گرم خرما (3.9 گرم فیبر، 1 گرم سوربیتول) در روز به مدت 3 هفته در مقایسه با کنترل مالتودکسترین و دکستروز دارای مزیت آماری قابل توجهی بود. دفعات مدفوع بدون شواهدی از عوارض گوارشی (Eid et al. 2015). با این حال، بر خلاف وزن مدفوع، دفعات مدفوع با هیچ اثر مفید شناخته شده ای برای سلامتی مرتبط نیست. در این مطالعه هیچ تغییر آماری معنی‌داری در رشد گروه‌های باکتریایی منتخب یا تولید SCFA وجود نداشت، اما یک تجزیه و تحلیل پس از آن نشان داد که داوطلبان با مصرف فیبر کمتر (میانگین 6 گرم در روز) افزایش آماری معنی‌داری در تعداد باکتری‌های مدفوع برای شش باکتری نشان دادند. انواع، از جمله زیرگونه‌های بیفیدوباکتریوم، کلستریدیوم و رزبوریا، برخلاف داوطلبانی که فیبر مصرفی بالاتری داشتند (میانگین 18.5 گرم در روز) که هیچ تغییری در میکروبیوم روده نداشتند.

یک متاآنالیز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که تأثیر آلو خشک (آلو خشک) را بر خروجی مدفوع بررسی می‌کرد، افزایش آماری معنی‌داری را در دفعات مدفوع 1 مدفوع در هفته نشان داد، بدون اینکه تأثیری بر قوام مدفوع داشته باشد (Lever et al. 2014). بیشتر این اثر توسط داوطلبان مبتلا به یبوست با اثرات کمتر در افراد سالم انجام شد. یک کارآزمایی جدیدتر، قوی‌تر و تصادفی‌شده با دوز-پاسخ، 80 گرم و 120 گرم آلو به همراه 300 میلی‌لیتر آب در روز را با کنترل 300 میلی‌لیتر آب در روز در 120 نفر که معمولاً 3 تا 6 مدفوع در هفته و با فیبر کم دفع می‌کردند مقایسه کرد. . این مطالعه تأثیر مثبت آلو بر روی نتیجه اولیه وزن مدفوع و تغییر در وزن مدفوع را نشان داد. همچنین تأثیر قابل توجهی 80 گرم آلو خشک در روز بر افزایش دفعات مدفوع، علیرغم عدم تأثیر بر زمان عبور کل روده، وجود داشت. آلو همچنین منجر به افزایش بیشتر بیفیدوباکتری ها در مقایسه با سطح پایه شد (Lever et al. 2018).

با توجه به تعداد محدودی از مطالعات انسانی که برخی از مزایای میوه‌های خشک سنتی را در برخی از زمینه‌های سلامت روده نشان می‌دهد، مطالعات بیشتری برای گسترش دانش ما در مورد تأثیر بالقوه مفید برای سلامت عمومی، به ویژه بررسی سایر میوه‌های خشک و بررسی سهم نسبی فیبر ضروری است. و سوربیتول به این اثرات. این یک چالش را برای توصیه های بهداشت عمومی برجسته می کند که پاسخ به توصیه های غذایی در افراد ممکن است بسته به ژنتیک، سبک زندگی و رژیم غذایی معمولی متفاوت باشد

پلی فنول ها و میوه های خشک

یک تجزیه و تحلیل جهانی از مرگ و میر ناشی از بیماری های غیرواگیر منتسب به عوامل خطر رفتاری و رژیمی نشان می دهد که رژیم های غذایی کم میوه سومین عامل خطر مهم پس از فشار خون بالا (اول) و سیگار کشیدن فعال و غیرفعال (دوم) است. عوامل خطر سبک زندگی که مستقیماً یا از طریق شرایطی مانند افزایش فشار خون، گلوکز خون و کلسترول خون عمل می کنند. از بین عوامل خطر رژیم غذایی، مصرف کم میوه مهمتر از مصرف نمک زیاد در رژیم غذایی، مصرف الکل، و رژیم های غذایی کم حاوی آجیل و دانه ها، سبزیجات، غلات کامل و ماهی/غذاهای دریایی است (عزاتی و ریبولی 2013). یکی از توضیح های احتمالی برای نقش مهم میوه ها محتوای مواد مغذی گیاهی آنها، از جمله گروه اصلی به نام پلی فنول ها است. اینها اجزای طبیعی غذاها و نوشیدنی ها هستند که می توانند بر فشار خون و گلوکز خون تأثیر بگذارند و برای کاهش خطر بیماری های مزمن متابولیک مانند بیماری های قلبی عروقی و دیابت نوع 2 (T2DM) پیشنهاد شده اند. مقایسه کشمش و انگور نشان می‌دهد که خشک‌کردن محتوای پلی‌فنل‌ها و در نتیجه فعالیت آنتی‌اکسیدانی را متمرکز می‌کند و این در مقایسه با سایر میوه‌های خشک سنتی تأیید می‌شود (جدول 2). مقایسه کشمش و آلو خشک با انگور و آلو تازه نشان می دهد که خشک کردن بر محتوای پلی فنول های فردی تأثیر می گذارد و تفاوت های گونه ای را برجسته می کند.

فراهمی زیستی مواد مغذی گیاهی در حال حاضر به طور کلی شناخته شده است، اما مزایای آنها بر سلامت و مکانیسم های عمل همچنان بحث برانگیز است. این موارد در ابتدا در سلول‌های انسانی در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت و با مطالعات در مدل‌های حیوانی آزمایشی و در داوطلبان انسان سالم و در معرض خطر تکمیل شد. اگرچه بسیاری از مواد مغذی گیاهی آنتی اکسیدان هستند، این مفهوم بر اساس مطالعات آزمایشگاهی است که محتوای آنتی اکسیدانی را به جای عملکرد ارزیابی می کند. اندازه گیری فعالیت آنتی اکسیدانی اساساً محتوای پلی فنل را نشان می دهد، به جای ارائه اطلاعات در مورد تأثیر آن بر سلامت.

مکانیسم‌های عمل پلی‌فنل‌ها بسیار پیچیده‌تر از فعالیت آنتی‌اکسیدانی مستقیم است و شامل اثراتی بر سلامت رگ‌های خونی از طریق گشاد شدن عروق، روی فرآیندهای اکسیداتیو مختلف در سلول‌ها مانند تولید سوپراکسید، و جذب مواد مغذی و متابولیسم انرژی، از جمله گلوکز است. تحقیقات نشان داده است که پلی فنول ها می توانند افزایش قند خون پس از صرف غذا را کاهش دهند که برای سلامتی مفید است. یک مطالعه با مقایسه بزرگسالان کم تحرک، افراد مبتلا به دیابت و ورزشکاران استقامتی نشان داد که پاسخ گلوکز به کشمش در این گروه ها تفاوت چندانی ندارد (کیم و همکاران 2008). با این حال، تنوع بسیار بیشتری در پاسخ انسولین وجود داشت، که نشان می‌دهد بزرگسالان سالم انسولین کمتری تولید می‌کنند تا پاسخ گلیسمی یکسانی به دست آورند. این امر نیاز به بررسی در سایر گروه های جمعیتی مانند افراد چاق و همچنین مقایسه پاسخ به میوه های تازه و خشک دارد.

پلی فنل ها توسط میکروبیوتای کولون و متابولیت های میکروبیوم از پلی فنل ها و سایر مواد مغذی گیاهی تخمیر می شوند، علاوه بر ترکیبات اصلی موجود در میوه های خشک، به طور بالقوه می توانند به مزایای سلامتی کمک کنند (Cardona et al. 2013). در حال حاضر اطلاعات کمی در مورد میوه های خشک وجود دارد و این موضوع دیگری برای تحقیقات آینده است.

میوه خشک و اشتها – روانشناسی میان وعده در رابطه با چاقی

روند کنونی در الگوهای غذایی نشان می دهد که میان وعده ها در همه جا فراگیرتر می شوند. یک مطالعه گزارش داد که میانگین تعداد دفعات غذا خوردن 6 بار در روز (محدوده دهک 3 تا 10) بود که منعکس کننده الگوهای غذایی نامنظم روزانه است که در طول روز پخش شده است (گیل و پاندا 2015). تنقلات با مفاهیمی مانند غذای ناسالم یا کالری خالی همراه است، و غذاهای میان وعده اغلب در زمینه از دست دادن کنترل اشتها، چاقی و مصرف بیش از حد مورد اشاره قرار می گیرند. بنابراین، انتخاب‌های غذایی که «میان‌وعده‌های سالم» را تشکیل می‌دهند، توصیه می‌شوند، و شناسایی غذاهایی که به بهبود کنترل اشتها کمک می‌کنند، یک حوزه کلیدی تحقیق است. یکی از روش‌های تحقیقات کنونی بررسی این موضوع است که آیا میوه‌های خشک سنتی می‌توانند یک استراتژی مفید برای بهبود کنترل اشتها به دلیل خوش طعم بودن بالا و شاخص گلیسمی پایین (GI) باشند.

همه افراد در معرض خطر افزایش وزن در اثر مصرف میان وعده نیستند، اما فنوتیپ‌های هموستاتیک و لذت‌گرا در جمعیت‌های چاق وجود دارد. شناسایی فنوتیپ های حساس برای کنترل اشتها و تعیین نقش رفتار میان وعده در این فنوتیپ ها موضوع تحقیق حاضر است. فنوتیپ‌های حساس ممکن است اشتها را از طریق سیری ضعیف، سیری شکننده، انتخاب‌های غذایی چاق‌زا، یا میل و علاقه بیش از حد ابراز کنند. یک فنوتیپ سیری پایین شناسایی شده است که با نتایج ضعیف‌تر کاهش وزن و تمایل بیشتر به میان وعده در صورت دسترسی به غذاهای با چگالی انرژی بالا مشخص می‌شود (Barkeling et al. 2007; Drapeau et al. 2013). تحقیقات همچنین یک "نوع پرخوری" را شناسایی کرده است که با مصرف مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه مشخص می شود (Bruce and Wilfley 1996) و این در 25-50٪ افراد چاق وجود دارد. یک کارآزمایی نشان داد که انرژی اضافی مصرف شده توسط "پرخوران" تقریباً به طور کامل به دلیل مصرف تنقلات، به ویژه تنقلات پرچرب و شیرین است (Dalton et al. 2013).

از این رو رویکردهای مبتنی بر غذا ممکن است به عادی سازی پاسخ های اشتهای هموستاتیک و لذت در افراد مستعد کمک کنند. وعده‌های غذایی یا میان‌وعده‌های بسیار سیرکننده که دارای فیبر، پروتئین یا حجم بالا و کم انرژی هستند، می‌توانند از دست دادن کنترل اشتها را خنثی کرده و دریافت انرژی را محدود کنند. بنابراین رفتار میان وعده یک هدف مناسب برای مداخله در افراد مستعد است و انتخاب میان وعده های مناسب یک استراتژی بالقوه برای بهبود کنترل اشتها است. از ویژگی های مفید میوه های خشک سنتی به عنوان یک میان وعده مناسب می توان به شیرینی و خوش طعمی بالا، محتوای فیبر بیشتر، GI کم تا متوسط ​​و جویدنی که باعث سیری دهانی و حسی می شود اشاره کرد. از این رو مصرف میوه خشک سنتی می تواند یک استراتژی مفید برای بهبود کنترل اشتها باشد.