میوه خشک هزاران سال است که در دریای مدیترانه و خاورمیانه در دسترس بوده است. خرما یکی از اولین میوه های خشکی است که مصرف می شد. میوه خشک شده با بیرون آوردن آب میوه از طریق خشک کردن در آفتاب یا با استفاده از دستگاه مخصوصی به نام آبگیر درست می شود. از آنجایی که آب در حین خشک شدن حذف می شود، این بدان معناست که قندهای طبیعی میوه غلیظ می شوند.
می توانید با خوردن میوه های خشک مقداری شیرینی به روز خود اضافه کنید. میوه های خشک محبوب عبارتند از کشمش، خرما، آلو خشک (آلو خشک)، انجیر، زردآلو و هلو. میوه هایی مانند انبه خشک، آناناس و انواع توت ها نیز در دسترس هستند، اما این میوه ها معمولا با شکر اضافه شده خشک می شوند.
مشخصات غذایی میوه خشک
میوه های خشک می توانند منبع آنتی اکسیدان در رژیم غذایی باشند. زردآلو خشک و هلو نیز منابع خوبی از کاروتنوئیدها هستند که بدن شما آنها را به ویتامین A تبدیل می کند.
آلو، کشمش و زردآلو نیز حاوی آهن هستند.
بسیاری از میوه های خشک نیز منبع فیبر هستند. به مقدار فیبر در ¼ فنجان از این میوه های خشک نگاه کنید
به یاد داشته باشید، میوه های خشک بیشتر از میوه های کامل در قند غلیظ هستند. اگر دیابت دارید، بهتر است با یک متخصص تغذیه در ارتباط باشید تا بدانید چگونه میوه‌های خشک را به عنوان بخشی از برنامه غذایی دیابت خود بگنجانید.
میوه خشک و سلامت دندان
در حالی که میوه های خشک را می توان به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل مصرف کرد، مراقب باشید زیرا می تواند به دندان ها بچسبد و باعث پوسیدگی دندان شود. بهتر است از میوه های خشک به عنوان بخشی از غذا استفاده کنید تا از چسبیدن آن به دندان جلوگیری کنید یا می توانید بعد از خوردن آن حتما دندان های خود را مسواک بزنید.
میوه خشک را در بهترین حالت بخرید
فروشگاه مواد غذایی فله محلی خود را بررسی کنید - میوه خشک ممکن است ارزان تر باشد و باعث صرفه جویی در بسته بندی شود.
میوه های خشک بدون شکر اضافه بخرید. لیست مواد را بررسی کنید تا ببینید آیا شکر اضافه شده است یا خیر.
نکاتی در مورد نگهداری میوه های خشک
میوه های خشک را در یک ظرف در بسته نگهداری کنید تا تازه بمانند.
میوه های خشک را می توان در بسته بندی محکم در دمای اتاق برای چندین ماه نگهداری کرد. در جای خشک و خنک مانند کمد نگهداری شود.
برای نگهداری طولانی مدت (تا یک سال)، آنها باید در یک کیسه پلاستیکی محکم بسته شده در یخچال نگهداری شوند.
5 کاری که باید با میوه های خشک انجام دهید
کشمش
سیب را با کشمش و گردو بپزید.
مخلوط تریل خانگی را با کشمش، غلات پر فیبر و بادام بدون نمک مانند این ترکیب تریل Kids Pix درست کنید.
کشمش را روی سالاد بپاشید.
به عنوان رویه به بلغور جو دوسر اضافه کنید.
زردآلو خشک
غلات پر فیبر را با زردآلو و بادام خشک کنید.
یک لایه پارفی ماست را با زردآلو خشک خرد شده بپوشانید.
زردآلو خشک را به خورش ها اضافه کنید.
با زردآلو خشک و بادام سوخاری کینوا پلو درست کنید.
آلو خشک
آلوهای خرد شده را در یک ظرف سرخ شده بریزید.
آلو را به مرغ کاری اضافه کنید.
آلوی پوره شده را می توان جایگزین نیمی از چربی مصرفی در پخت نیز کرد.
انجیرهای خشک شده
بعد از شام، از یک وعده میوه تازه و انجیر خشک لذت ببرید.
انجیر خشک را به یک ظرف سرخ شده اضافه کنید.
انجیر خشک خرد شده را روی ورقه های گلابی قرار دهید. روی آن را با پنیر آبی خرد شده بریزید.
تاریخ
برای تهیه نان و کلوچه سریع به خمیرها و خمیرها اضافه کنید.
برای تهیه میله های گرانولا پر از فیبر استفاده کنید.
خرما را از طول برش دهید و میوه خشک عمده با کره بادام زمینی، بادام یا سویا پر کنید.
برنج را با عدس سبز، خرما و کشمش بپزید.
برای طعم بیشتر، به دستور غذای تگین مورد علاقه خود اضافه کنید.
دستور العمل هایی برای امتحان کردن
کوکی های کشمشی بلغور جو دوسر نرم
میله های پروتئینی
پنکیک خرما و بلغور جو دوسر
میکس تریل پیکس کودکان
برنج جشن
گرانولا و نیش میوه
چگونه یک متخصص تغذیه می تواند کمک کند؟
متخصصان تغذیه می توانند در بسیاری از مراحل زندگی از بارداری تا خوب غذا خوردن در سنین بالا از شما حمایت کنند. جلسات مشاوره با متخصص تغذیه همچنین می تواند به شما در پیشگیری و درمان بیماری هایی مانند دیابت و بیماری قلبی کمک کند. متخصص تغذیه شما با شما همکاری خواهد کرد تا به شما توصیه های شخصی ارائه دهد که مطابق با سبک زندگی و اهداف شما باشد. همین امروز با یک متخصص تغذیه ارتباط برقرار کنید!
خط پایین
میوه‌های خشک را می‌توان به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل مصرف کرد، اما به یاد داشته باشید که بخش‌هایی از آن را کنترل کنید، زیرا غلظت آنها در قند بیشتر از میوه‌های کامل است.
نتایج حاصل از چندین کارآزمایی بالینی طولانی‌مدت که با جمعیت‌های مختلف انجام شد - برخی چاق بودند، برخی مبتلا به دیابت نوع 2 بودند - و با انواع مختلف آجیل (بادام، گردو، پسته، بادام و آجیل مخلوط) تغذیه شدند. برخی هیچ تاثیری از مصرف آجیل بر متابولیسم تولید میوه خشک گلوکز و انسولین پیدا نکردند [73-77]. دیگران کاهش قابل توجهی در گلوکز، انسولین و HBA1c [78، 79] پیدا کردند، زمانی که دو اونس آجیل جایگزین غذاهای کربوهیدراتی در رژیم غذایی شد، که مزایای سلامتی را نشان می دهد [80]. یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز 47 RCT با افراد مبتلا به دیس لیپیدمی، سندرم متابولیک یا دیابت نوع 2، کاهش قابل توجهی در تری گلیسیرید و گلوکز خون ناشتا در بین افرادی که رژیم غذایی مکمل با آجیل درختی (50 گرم در روز) دریافت کردند، نشان داد. ، در مقایسه با مداخلات رژیم غذایی کنترل [81]. مانند اکثر مطالعات، مصرف آجیل هیچ تاثیری بر دور کمر یا کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا نداشت. BP تحت تأثیر قرار نگرفت. یک مرور سیستماتیک جدیدتر و متاآنالیز 21 کارآزمایی بالینی تصادفی شده کنترل شده برای تخمین اثر آجیل بر فشار خون نشان داد که مصرف کل آجیل باعث کاهش فشار خون سیستولیک در شرکت کنندگان بدون دیابت نوع 2 می شود. به نظر می رسد پسته قوی ترین اثر را در کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک دارد [10].
اثرات مفید پسته بر عوامل خطر متابولیک قلبی اخیراً به کانون تلاش‌های تحقیقاتی تبدیل شده است. پسته از نظر بتاکاروتن، لوتئین و γ-توکوفرول بیشتر از سایر آجیل های درختی است، که آنها را به منابع خوبی دستگاه میوه خشک از آنتی اکسیدان ها تبدیل می کند و فیتواسترول بیشتری دارد، که ثابت شده است که سطح کلسترول تام پلاسما و LDL-C را کاهش می دهد. یک کارآزمایی بالینی تغذیه بر روی 54 فرد میانسال، دارای اضافه وزن یا چاق (میانگین برای دو گروه، BMI 28.76-28.90) با پیش دیابت انجام شد، که روزانه 57 گرم پسته یا رژیم غذایی کنترل به مدت 4 ماه، هر کدام با یک دوره شستشوی 2 هفته ای بین [5]. کاهش قابل توجهی در گلوکز، انسولین پلاسما، HOMA-IR، HbA1c، فیبرینوژن و فاکتور 4 پلاکتی و افزایش قابل توجهی در پپتید-1 شبه گلوکاگون در نتیجه رژیم پسته مشاهده شد (جدول 5). دور کمر، BMI و وزن تغییر نکرد. در حالی که هیچ تغییری در نشانگرهای کلاسیک بیماری‌های قلبی عروقی، مانند کلسترول تام، LDL-C و HDL-C مشاهده نشد، LDL-C اکسید شده در رژیم غذایی با پسته به طور قابل توجهی کمتر بود.
شواهد محدودی در مورد تأثیر آجیل بر تعدیل اندازه و ترکیب لیپوپروتئین وجود دارد. یک مطالعه تصادفی، متقاطع و کنترل‌شده (یک ترتیب متوازن ۴ هفته‌ای و به دنبال آن یک استراحت ۲ هفته‌ای) برای ارزیابی اثرات کاهش کلسترول رژیم‌های غذایی حاوی ۱ یا ۲ وعده پسته به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی انجام شد. رژیم غذایی ایزوانرژیک (به ترتیب 10 و 20 درصد انرژی) [82]. مصرف 2 وعده پسته در روز به طور قابل توجهی LDL کوچک و متراکم را کاهش داد و نسبت TAG:HDL را کاهش داد. علاوه بر این، هر دو جیره پسته سطح ذرات α-1 و α-2 HDL را افزایش دادند. اخیراً، یک مطالعه تغذیه تصادفی متقاطع، کنترل‌شده برای بررسی تأثیر مصرف پسته (57 گرم در روز) بر زیرگروه‌های لیپوپروتئین در افراد پیش دیابتی انجام شد. یک تغییر در اندازه لیپوپروتئین و مشخصات ذرات به یک الگوی آتروژنیک کمتر وجود داشت. این نشان می دهد که پسته ممکن است نقش مفیدی در CVD ایفا کند، به غیر از تأثیر بر عوامل کلاسیک لیپیدی خطر قلبی عروقی [83].
در مجموع، این نتایج نشان می‌دهد که مصرف منظم پسته، به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی با چربی متوسط، می‌تواند اثرات مهمی در کاهش گلوکز و انسولین داشته باشد، پروفایل متابولیک سالم‌تری را ارتقا دهد و پیامدهای متابولیکی خاص پیش دیابت را معکوس کند.
چاقی یک عامل خطر مهم برای CVD و دیابت نوع 2 است. این تصور در بین مصرف کنندگان وجود دارد که گنجاندن این سایت آجیل در رژیم غذایی به طور منظم منجر به افزایش وزن می شود. با این حال، پایگاه شواهد این دیدگاه را پشتیبانی نمی کند. نتایج یک متاآنالیز 33 کارآزمایی بالینی تصادفی شده هیچ ارتباطی بین مصرف آجیل و وزن بدن (0.47 کیلوگرم)، BMI (0.40) یا دور وزن پیدا نکرد [58]. در واقع، کاهش غیر قابل توجهی در هر سه مورد وجود داشت - وزن بدن (0.47 کیلوگرم)، BMI (0.40) و دور وزن (1.25 سانتی متر).
پس از ارائه ها، که دانش فعلی را برجسته می کرد (جدول 4)، رئیس کارگاه بحثی را بین سخنرانان، متخصصان بهداشت و نمایندگان صنعت در حضار هماهنگ کرد که بر پنج موضوع کلیدی متمرکز بود. در چارچوب یک بحث، پیشنهادات و ایده های بیان شده ممکن است همه توسط ادبیات منتشر شده پشتیبانی نشوند. خلاصه زیر از بحث هر دو گروه و شرکت کنندگان لزوماً بیانگر نظرات همه سخنرانان نیست.
توافق کلی وجود داشت که میوه‌های خشک سنتی را می‌توان به عنوان بخشی از رژیم غذایی معرفی کرد، زیرا دارای فیبر بالا، چربی کم و منبع غلیظی از ریزمغذی‌های مختلف هستند. نسبت به برخی از میوه های تازه، میوه های خشک برای مصرف کنندگان راحت است و ماندگاری طولانی دارد. در حالی که ممکن است نسبت به میوه های تازه یا سایر جایگزین ها گران قیمت تلقی شود، اندازه سهم کوچکتر از میوه تازه است که ممکن است به برخی از مصرف کنندگان کمک کند تا مصرف کلی میوه بالاتری داشته باشند. در کشورهایی که توصیه به خوردن حداقل پنج وعده میوه و سبزیجات در روز دارند، نیازی به مصرف میوه خشک به جای میوه یا سبزیجات تازه نیست و می‌توان آن را اضافه کرد. در صورت لزوم جایگزینی، این دیدگاه بیان شد که میوه خشک به جای آب میوه و اسموتی بهتر است. پیشنهاد شده است که توصیه متفاوتی برای میوه‌های خشک با قند افزوده شده یا میوه‌های شیرین شده نسبت به میوه‌های خشک سنتی مناسب باشد.
پیشنهاد شد که یک هدف کلیدی می تواند تشویق نه نفر از هر ده مصرف کننده ای باشد که در حال حاضر هیچ میوه خشک نمی خورند (HSE 2017) تا آن را به عنوان بخشی از رژیم غذایی خود بگنجانند، و همچنین مصرف کنندگان را تشویق به خوردن دو وعده غذایی برای منافع خود می کند. رژیم غذایی. با این حال، ارتباط توصیه ها در نهایت به فرد و الگوی غذایی خود بستگی دارد. تصور می‌شد که تجزیه و تحلیل ریسک و فایده بعید است نشان دهد که افرادی که مصرف کم میوه و سبزیجات دارند و در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن هستند، باید از میوه‌های خشک به دلیل خطر پوسیدگی دندان اجتناب کنند، زیرا میوه‌های خشک را در رژیم غذایی قرار می‌دهند. یک روش مفید برای افزایش مصرف فیبر است. این یک چالش برای دولت ها در مورد نحوه برقراری ارتباط توصیه های مناسب برای زیر مجموعه های جمعیتی ایجاد می کند.
معادل میوه خشک به تازه
تغییراتی که در ریزمغذی ها در خشک شدن رخ می دهد شامل از دست دادن ویتامین C و غلظت سایر مواد مغذی است. تغییر کمی در محتوای پلی فنل کل وجود دارد، اما تغییرات در پلی فنل های منفرد رخ می دهد، از جمله اصلاح توسط میکروبیوم.
علاوه بر هم ارزی در ترکیب غذایی، هم ارزی در اثرات مضر بالقوه محتوای قند نیز باید در نظر گرفته شود. پیشنهاد شد که آیا قندها از سلول های گیاهی در طی فرآیند خشک شدن آزاد می شوند یا خیر، می توان با میکروسکوپ بررسی کرد. یک سوال مرتبط این است که آیا میوه های خشک معادل میوه های منجمد هستند؟ هنگامی که آب در میوه های یخ زده ذوب می شود، سلول ها می ترکند، قند آزاد می شود و قند آزاد می شود در میوه های کنسرو شده نیز رخ می دهد، زیرا فرآیند کنسرو کردن، ساختار دیواره سلولی را نرم و تجزیه می کند. از آنجایی که میوه خشک مزه شیرینی دارد، مقداری قند باید در دهان ترشح شود، اگرچه همین امر در مورد میوه های تازه نیز صادق است. سوال این است که چقدر قند آزاد می شود و آیا باعث کاهش PH پلاک دندانی می شود که به دندان آسیب برساند؟ پیشنهاد شد که بررسی بیشتر در این زمینه ارزشمند باشد.
با توجه به هم ارزی از نظر سیری، دو تفاوت عمده میوه خشک و تازه، تغییر حجم و محتوای آب است. اینها هم برای انبساط روده و هم برای ترشح هورمون‌های سیری که اشتها را سرکوب می‌کنند، مهم هستند، زیرا بین مواد مغذی وارد شده به دستگاه گوارش و میزان پر شدن معده تعامل وجود دارد. پیشنهاد شد که توصیه‌هایی درباره میوه‌های خشک به‌عنوان میان‌وعده ممکن است شامل توصیه‌هایی برای مصرف با آب برای افزایش حجم معده باشد.
برابری از نظر هزینه، ذخیره سازی، هدر رفتن، خوش طعم بودن و جذب از محیط مواد غذایی به همان اندازه برای مصرف کنندگان مهم است. میوه های خشک را می توان بیشتر از میوه های تازه با ضایعات کمتر نگهداری کرد. به دلیل وزن کمتر میوه خشک در هر وعده، ممکن است خوردن دو وعده راحت تر از خوردن دو وعده میوه کامل باشد و توانایی مصرف مواد مغذی در حجم کمتر را افزایش دهد.
توصیه میان وعده
در مورد سؤال گسترده تر توصیه های کلی برای میان وعده در رابطه با سلامت دندان، پیشنهاد شد که بیشتر میان وعده ها به طور بالقوه برای دندان ها مضر است و دندانپزشکان ترجیح می دهند چیزی بین وعده های غذایی مصرف نشود. توصیه ای برای توصیه های بیشتر مبتنی بر تغذیه برای دندانپزشکان در آینده مفید خواهد بود. واضح است که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، زیرا شواهد خوبی برای حمایت از توصیه به عدم مصرف میان وعده میوه خشک در حال حاضر وجود ندارد. همچنین شواهدی در مورد ترکیب میوه‌های خشک با سایر غذاها وجود ندارد - به عنوان مثال، اینکه آیا میوه‌های خشک با ماست شیرین‌نشده خورده می‌شوند بر سلامت دندان‌ها تأثیر می‌گذارند یا خیر.
دیدگاهی بیان شد که مهم است که الگوهای فعلی میان‌وعده مصرف‌کنندگان را تعدیل کنیم و تغییرات سودمند کوچک را تشویق کنیم. به منظور سلامت عمومی، بهتر است مصرف کنندگان یک میان وعده پر قند و چربی را با میان وعده میوه خشک جایگزین کنند. این بدان معنا نیست که تنقلات میوه خشک به معنای مطلق "خوب" و سایرین "بد" هستند، اما اهمیت تشویق به مبادله معقول شناخته شد. نسبت پوسیدگی های دندانی ناشی از میوه های خشک به احتمال زیاد بسیار کم است، اگر اصلا وجود داشته باشد، به دلیل مصرف کم، با این حال در برخی کشورها، نگرانی های بهداشت دهان و دندان بر پیام های بهداشت عمومی بر اساس حداقل شواهد تأثیر می گذارد. نوشیدنی‌های شیرین‌شده با شکر و سایر نوشیدنی‌های اسیدی نقش مهمی در سلامت ضعیف دندان‌ها دارند و جایگزینی آنها با میوه‌های خشک که به دریافت فیبر کمک می‌کنند، جایگزین معقولی است. همچنین پیشنهاد شد که از آنجایی که تمرکز توصیه‌های بهداشت عمومی بر کاهش قندهای آزاد است تا کاهش کل قندها، و از آنجایی که پیام‌های مثبت به احتمال زیاد به مصرف‌کنندگان کمک می‌کند، توصیه‌ها می‌توانند به طور مفیدی میوه‌های خشک و میوه‌های تازه را برای کمک به برای کمک به مصرف کنندگان در مصرف رژیم غذایی سالم، از شیرینی و بیسکویت به میوه تغییر دهید.
یکی دیگر از جنبه های کلیدی توصیه های میان وعده در رابطه با سیری و کنترل اشتها است و باید در تحقیقات تایید شود که آیا میوه خشک ممکن است برای کنترل اشتها و مدیریت گرسنگی مفید باشد، زمانی که به جای تنقلات پرچرب یا به جای تنقلات پرچرب جایگزین شود. تنقلاتی که به دلیل مشکل در کنترل اندازه وعده، مصرف بیش از حد آنها آسان است. پیشنهاد شد که توصیه‌های محدودکننده در رابطه با سلامت دندان در صورت عدم توجه کامل به استفاده از تنقلات میوه‌های خشک برای کنترل اشتها انجام شده است.
دستورالعمل های رژیم غذایی مبتنی بر مواد غذایی در سطح جهان افزایش مصرف میوه و سبزیجات را تشویق می کند و بسیاری از کشورها خوردن حداقل پنج وعده میوه و سبزیجات در روز را توصیه می کنند. به عنوان مثال، در بریتانیا، میوه‌های خشک بر اساس اندازه سهم تقریباً 30 گرم، در مقایسه با اندازه تقریباً 80 گرم برای میوه یا سبزیجات تازه، در این هدف قرار می‌گیرند. با این حال، سهم میوه های خشک سنتی در مصرف کلی میوه و سبزیجات در مقایسه با میوه های تازه بسیار کم است. داده های بررسی سلامت 2016 برای انگلستان (HSE 2017) نشان می دهد که مصرف گزارش شده میوه خشک در بین افراد 11 تا 24 ساله کمترین و در بین افراد بالای 65 سال با میوه خشک حدود 0.1 سهم در روز در مقایسه با حدود دو وعده میوه تازه (شامل آب میوه) در روز. مصرف انفرادی میوه خشک به تنهایی به عنوان میان وعده نیز به طور متوسط بسیار کم است و تنها حدود 11 درصد از جمعیت بریتانیا در هر روز میوه خشک مصرف می کنند. به طور متوسط در کل جمعیت، این معادل حدود یک قاشق چای خوری (3 تا 6 گرم) در روز است. این داده ها توسط سوابق مصرف 4 روزه از آخرین نظرسنجی ملی رژیم غذایی و تغذیه بریتانیا (سال 7/8) (PHE 2018) پشتیبانی می شود که نشان می دهد میانگین مصرف میوه خشک در بین افراد 4 تا 18 ساله 2 گرم است. / روز و در افراد بالای 65 سال 6 گرم در روز است. روند کلی در مصرف میوه های خشک، از جمله از ظروف کامپوزیت خانگی، مصرف ثابتی در حدود 3 گرم در هر نفر در روز را نشان می دهد که میانگین آن در تمام گروه های سنی (گیبسون، ارتباطات شخصی) است. افراد بالای 65 سال تقریباً دو برابر متوسط و کودکان نصف مقدار متوسط مصرف می کنند. از آنجایی که این مصرف‌ها شامل میوه در غذاهای تولیدی نمی‌شود، احتمال مصرف کل آن 5 تا 6 گرم در روز است که هنوز هم بسیار کمتر از 1 وعده در روز است.
میوه خشک و سلامت دستگاه گوارش
سلامت روده از اهمیت عمومی مهمی برخوردار است و وزن کم مدفوع، تاخیر در زمان انتقال روده و تغییرات در میکروبیوم روده همراه با متابولیت های مرتبط با آنها، به عنوان مثال، اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه (SCFAs)، عوامل خطر اصلی برای اختلالات گوارشی هستند. که از طریق رژیم غذایی قابل دستکاری است. افزایش وزن مدفوع یکی از مکانیسم‌های اصلی رابطه علت و معلولی بین مصرف زیاد فیبر غذایی و کاهش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ است (Cummings et al. 1992). این رابطه برای همه فیبرها بسته به تخمیرپذیری آنها خطی نیست، اما داده های حاصل از مطالعات کوهورت نشان می دهد که 7 گرم فیبر اضافی در هر فرد در روز با کاهش 8 درصدی مورد انتظار در خطر سرطان کولورکتال همراه است (RR 0.92، p = 0.002). (SACN 2015).
میوه‌های خشک دارای طیف وسیعی از فیبرهای غذایی و سایر ترکیبات فعال زیستی با اثرات پری‌بیوتیکی (مانند پلی‌فنول‌ها) هستند، در حالی که برخی از میوه‌های خشک (مانند آلو و زردآلو) حاوی سطوح بالایی از سوربیتول هستند که خاصیت ملین دارد و همچنین وزن مدفوع را افزایش می‌دهد. به طور اجتناب ناپذیر مطالعات تأثیر میوه خشک بر وزن مدفوع و زمان انتقال را بررسی کرده اند. یک کارآزمایی متقاطع کوچک و غیرتصادفی بر روی 16 نفر نتوانست تأثیر قابل توجهی از سه دوز کشمش (85، 126 و 168 گرم در روز) بر وزن مدفوع یا کاهش زمان انتقال پیدا کند، اگرچه این مطالعه دارای محدودیت های قابل توجهی از جمله بود. طراحی غیر تصادفی و بدون دوره های شستشو بین دوزها (اسپیلر و همکاران 2003).
یک کارآزمایی متقاطع تصادفی جدیدتر و به خوبی طراحی شده روی 21 انسان داوطلب سالم نشان داد که 50 گرم خرما (3.9 گرم فیبر، 1 گرم سوربیتول) در روز به مدت 3 هفته در مقایسه با کنترل مالتودکسترین و دکستروز دارای مزیت آماری قابل توجهی بود. دفعات مدفوع بدون شواهدی از عوارض گوارشی (Eid et al. 2015). با این حال، بر خلاف وزن مدفوع، دفعات مدفوع با هیچ اثر مفید شناخته شده ای برای سلامتی مرتبط نیست. در این مطالعه هیچ تغییر آماری معنی‌داری در رشد گروه‌های باکتریایی منتخب یا تولید SCFA وجود نداشت، اما یک تجزیه و تحلیل پس از آن نشان داد که داوطلبان با مصرف فیبر کمتر (میانگین 6 گرم در روز) افزایش آماری معنی‌داری در تعداد باکتری‌های مدفوع برای شش باکتری نشان دادند. انواع، از جمله زیرگونه‌های بیفیدوباکتریوم، کلستریدیوم و رزبوریا، برخلاف داوطلبانی که فیبر مصرفی بالاتری داشتند (میانگین 18.5 گرم در روز) که هیچ تغییری در میکروبیوم روده نداشتند.
یک متاآنالیز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده که تأثیر آلو خشک (آلو خشک) را بر خروجی مدفوع بررسی می‌کرد، افزایش آماری معنی‌داری را در دفعات مدفوع 1 مدفوع در هفته نشان داد، بدون اینکه تأثیری بر قوام مدفوع داشته باشد (Lever et al. 2014). بیشتر این اثر توسط داوطلبان مبتلا به یبوست با اثرات کمتر در افراد سالم انجام شد. یک کارآزمایی جدیدتر، قوی‌تر و تصادفی‌شده با دوز-پاسخ، 80 گرم و 120 گرم آلو به همراه 300 میلی‌لیتر آب در روز را با کنترل 300 میلی‌لیتر آب در روز در 120 نفر که معمولاً 3 تا 6 مدفوع در هفته و با فیبر کم دفع می‌کردند مقایسه کرد. . این مطالعه تأثیر مثبت آلو بر روی نتیجه اولیه وزن مدفوع و تغییر در وزن مدفوع را نشان داد. همچنین تأثیر قابل توجهی 80 گرم آلو خشک در روز بر افزایش دفعات مدفوع، علیرغم عدم تأثیر بر زمان عبور کل روده، وجود داشت. آلو همچنین منجر به افزایش بیشتر بیفیدوباکتری ها در مقایسه با سطح پایه شد (Lever et al. 2018).
با توجه به تعداد محدودی از مطالعات انسانی که برخی از مزایای میوه‌های خشک سنتی را در برخی از زمینه‌های سلامت روده نشان می‌دهد، مطالعات بیشتری برای گسترش دانش ما در مورد تأثیر بالقوه مفید برای سلامت عمومی، به ویژه بررسی سایر میوه‌های خشک و بررسی سهم نسبی فیبر ضروری است. و سوربیتول به این اثرات. این یک چالش را برای توصیه های بهداشت عمومی برجسته می کند که پاسخ به توصیه های غذایی در افراد ممکن است بسته به ژنتیک، سبک زندگی و رژیم غذایی معمولی متفاوت باشد
این مطالعه همچنین میزان ماندگاری کم تا متوسط (بر اساس وزن خشک باقیمانده) را به ترتیب برای کشمش و انجیر و میزان ترخیص متوسط (وزن حفظ شده با گذشت زمان) را نشان داد. ادگار و همکاران (1975) همچنین احتباس غذای 48 میان وعده را در 3 آزمودنی/غذا اندازه گیری کرد، که در آن خرما از نظر حفظ کربوهیدرات در 5 دقیقه (0 کم) رتبه 15/48 را داشت و کشمش در رتبه 29 قرار گرفت. این مطالعه همچنین پیشنهاد کرد که میوه های خشک شده بیشتر از تنقلات جایگزین مانند کلوچه، کراکر، پای سیب و آب نبات به دندان نچسبید. مطالعه سومی که مقدار تولید اسید لاکتیک خوراکی را به عنوان نشانگر پاکسازی دهان اندازه گیری کرد، به این نتیجه رسید که غذاهای حاوی قند اما بدون نشاسته، حفره دهان را سریعتر از غذاهای حاوی نشاسته پاک می کنند (Linke et al. 1997). بنابراین، ارزیابی مجدد مفهوم غذاهای "چسبنده" عاقلانه به نظر می رسد. هیچ مطالعه ای که تأثیر میوه خشک را بر فرسایش دندان بررسی کند، شناسایی نشد.
به طور کلی، بررسی سیستماتیک (سادلر 2016) نشان داد که داده‌های محدودی وجود دارد که بتوان توصیه‌های مبتنی بر شواهد در مورد نامناسب بودن میوه‌های خشک سنتی به عنوان میان‌وعده ارائه داد. از آنجایی که تغییر ادراک دشوار است، تعدادی از شکاف‌ها در شواهد باید برطرف شوند تا اطمینان حاصل شود که توصیه‌های مربوط به میوه‌های خشک و سلامت دندان‌ها واقعاً مبتنی بر شواهد است.
یک سوال مهم مربوط به تاثیر خشک کردن میوه بر محل قندها در سلول ها است که در حال حاضر ناشناخته است و اینکه آیا قند در دهان ترشح می شود یا در جای دیگری در دستگاه گوارش آزاد می شود. در بریتانیا، قبلاً توسط برخی مقامات فرض شده بود که میوه خشک حاوی قندهای خارجی است. این بر اساس این مفهوم کلی بود که وقتی غذاها فرآوری می‌شوند، دیواره‌های سلولی شکسته می‌شوند، مثلاً سیب‌زمینی له می‌شود و خشک کردن میوه‌ها منجر به خروج قندها از سلول‌ها می‌شود. مقدار دلخواه 50% برای تبدیل قندهای درونی به بیرونی اختصاص داده شد (Buss et al. 1994) بدون هیچ مدرکی برای حمایت از این فرض. با این حال، این فرض در توصیه به مصرف میوه های خشک فقط در وعده های غذایی موثر بوده است. دانش موجود نشان می دهد که وقتی میوه خشک می شود، آب از بین می رود و در نتیجه اسیدهای میوه، فیبر و قندها غلیظ می شوند.
میزان رطوبت میوه خشک بسته به نوع آن از حدود 14 تا 24 درصد متغیر است. تحقیقات روی علف‌ها نشان داده است که وقتی سلول‌ها کمتر از 10 درصد خشک می‌شوند، سلولز در دیواره‌ها می‌تواند فرو بریزد و آبرسانی مجدد را دشوار کند (Fang and Catchmark 2014). بسته به میزان خشک شدن، اگر این اثرات قابل انتقال به میوه های خشک باشد، باعث کاهش "چسبندگی" می شود و ممکن است به این معنی باشد که قندها به راحتی از داخل ساختار سلولی آزاد نمی شوند. سایر کارهای انجام شده بر روی اقلام غیرغذایی نشان داده است که سلول‌های تورژید با اعمال فشار باز می‌شوند، اما سلول‌های شل احتمالاً در لایه‌های میانی از هم جدا می‌شوند (Jarvis and McCann 2000). اگر این اثر در جویدن میوه های خشک اعمال شود، بعید است که قندها و اسیدهای میوه در دهان ترشح شوند. این دو نمونه از تحقیقات سایر مناطق نشان می‌دهند که چقدر اطلاعات کمی در مورد تأثیر فرآیند خشک کردن بر ساختار سلولی میوه و تأثیر جویدن میوه‌های تازه و خشک بر آزاد شدن قند از سلول‌های میوه در دهان وجود دارد.
اطلاعات پشتیبان را می توان با مقایسه مقادیر GI ارائه کرد که نشان می دهد برخی از میوه های خشک (زردآلو، هلو، آلو/آلو، سیب) معمولاً دارای مقادیر کمتر یا معادل با معادل های تازه خود هستند که نشان می دهد قندها از سلول ها خارج نشده اند. میوه های آلو غیرمعمول هستند زیرا هنگام خشک شدن دارای مقادیر GI پایین تری هستند، در حالی که میوه های روزاسه هنگام خشک شدن دارای مقادیر GI مشابهی هستند که نشان می دهد الگوهای متفاوتی ممکن است بر اساس گیاه شناسی وجود داشته باشد. این یک نقطه مورد علاقه برای تحقیقات بیشتر است، که همچنین باید تفاوت‌های بالقوه بین واریته‌ها را نیز در نظر بگیرد، زیرا هر گونه مقایسه بین میوه‌های خشک و تازه باید بر اساس همان رقم انجام شود. میوه خشک به عنوان بار گلیسمی بالا طبقه بندی می شود (GL = GI × محتوای کربوهیدرات/وزن غذای آزمایش شده)، اگرچه در حال حاضر اطلاعات کمی در مورد تأثیر آن بر بیماری های غیرواگیر وجود دارد - در چند مطالعه موجود، مصرف میوه های تازه و خشک با هم تجزیه و تحلیل شدند. زیرا مصرف میوه های خشک بسیار کم بود.
افزایش مصرف میوه‌های خشک سنتی از سطوح پایین مصرف فعلی، به توصیه‌های 30 گرم فیبر در روز کمک می‌کند، مصرفی که با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های غیرواگیر مانند سرطان کولورکتال، بیماری عروق کرونر قلب و T2DM مرتبط است (SACN 2015). افزایش مصرف میوه‌های خشک سنتی ممکن است به مکانیسم‌های بالقوه دیگری برای کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع دوم مانند تأثیر پلی‌فنول‌ها بر تعدیل جذب قند و متابولیسم و هرگونه فواید بالقوه میوه‌های خشک به عنوان میان‌وعده برای کنترل اشتها و وزن کمک کند. با این حال، میوه خشک یک غذای حاوی قند است و برای مبتلایان به دیابت T2 ممکن است سودمند نباشد.
توصیه در بریتانیا مبنی بر اینکه بهتر است میوه خشک را به عنوان بخشی از یک وعده غذایی مصرف کنید و نه به عنوان میان وعده بین وعده های غذایی به دلایل سلامت دندان (PHE 2017)، فرصت های سهم آن در افزایش مصرف فیبر را کاهش می دهد. توصیه میان‌وعده بر اساس دو فرض است که میوه‌های خشک سنتی حاوی قندهای بیرونی هستند و میوه‌های خشک می‌توانند به دندان‌ها بچسبند، که هر دوی آنها نیاز به تأیید دارند. بنابراین، برای تعیین اینکه آیا محل قندها در میوه‌های خشک سنتی با میوه‌های تازه متفاوت است و آیا میوه‌های خشک نسبتاً بیشتر از سایر خوراکی‌ها به دندان می‌چسبند یا نه، به تحقیق نیاز است. با این حال، این دیدگاه بیان شد که، علیرغم کمبود شواهد فعلی، بدون شواهدی بر خلاف آن، ممکن است عاقلانه باشد که به توصیه فعلی برای مصرف میوه خشک همراه با وعده غذایی ادامه دهیم، نه اینکه فرضیات جدیدی که ممکن است نادرست باشند. آینده.